یادم باشد
نوشته شده توسط : مجتبی

یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشد که روز و روزگار خوش است و تنها دل ما دل نیست

یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر و جواب دو رنگی را با کمتر از صداقت ندهم

یادم باشد باید در برابر فریادها سکوت کنم و برای سیاهی ها نور بپاشم

یادم باشد از چشمه درسِِ خروش بگیرم و از آسمان درسِ پـاک زیستن

یادم باشد سنگ خیلی تنهاست ... باید با سنگ هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند

یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام ... نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان

یادم باشد زندگی را دوست دارم

یادم باشد هر گاه ارزش زندگی یادم رفت در چشمان حیوان بی زبانی که به سوی قربانگاه می رود زل بزنم تا به مفهوم بودن پی ببرم

یادم باشد می توان با گوش سپردن به آواز شبانه ی دوره گردی که از سازش عشق می بارد به اسرار عشق پی برد و زنده شد

 

یادم باشد که عشق کیمیای زندگیست

یادم باشد معجزه قاصدکها را باور داشته باشم

یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کس فقط به دست دل خودش باز می شود

یادم باشد هیچگاه از راستی نترسم و نترسانم

یادم باشد از بچه ها میتوان خیلی چیزها آموخت

یادم باشد پاکی کودکیم را از دست ندهم

یادم باشد زمان بهترین استاد است بهترین درس ها را باید از زمان آموخت

یادم باشد قبل از هر کار با انگشت به پیشانیم بزنم تا بعدا با مشت بر فرقم نکوبم

یادم باشد با کسی آنقدر صمیمی نشوم شاید روزی دشمنم شود

یادم باشد با کسی دشمنی نکنم شاید روزی دوستم شود

یادم باشد قلب کسی را نشکنم

یادم باشد زندگی ارزش غصه خوردن ندارد

یادم باشد پل های پشت سرم را ویران نکنم

یادم باشد امید کسی را از او نگیرم شاید تنها چیزیست که دارد

یادم باشد که آدمها همه ارزشمندند و همه می توانند مهربان و دلسوز باشند

یادم باشد زنده ام و اشرف مخلوقات

یادم باشد این یادم باشدها را فراموش نکنم

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد       چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت       آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار       طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد
برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر       وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد
ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب       نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد
آن که پرنقش زد این دایره مینایی       کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد
فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت      

یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

 

سلام دوستای گل همیشه در وبلاگ من می دونم که خیلی دلتون برام تنگ شده بود منم همینطور....

پریا جون ای لاو یوووووووو اند بچه های مامانی و جیگر مایلند ...

 و امشب

          تردیدی در نگاه آتشین تو

                            بر دلم سوزشی انداخت

                                      که چشمهایم از اشک به سرخی شتافت

                                   ...

                                          ...

                                                   ...

              و سکوت تو گویای همه چیز بود

                            ...

                           اینک دلم برای چشمهایم می تپد

           " نگاه کن که غم درون دیده ام 

                                       چگونه قطره قطره آب می شود"

              و در سکوت من چیزی جز رضایت نبود

                                دلم برای نگاه های معصوم تو می سوزد

                                                     که اکنون

                                                         اسیر شهوتی گشته است

                                                   ...

                      کاش هنوز هم گنبد طلا

                                   راهنمای من و تو بود

                        گریه های نیمه شب

                                       تا اینگونه اسیر این گمنامی نمی شدیم

                            اکنون من و تو

                                        با نگاه های خاموش

                                              دل سپرده ایم به اشک های آسمان

                                       و هر دو به دور از تقدس خویش

                                                      آسمان را به ندای دل فریبی می فروشیم...

شیطونک نوشت های نفس۱: دیشب خیلی دلم گرفت قبل خواب نمی دونم چرا همش صورتش و نگاهاش جلوی چشام بودن ولی خودش نبود... دلم اسیر یه توهم شده بود که من رو می برد به جایی که نباید باشم... یادته می گفتی آدما نمی تونن هم و تحمل کنن و به اجبار کنار همن .. تازه فهمیدم که اشتباه می کردی.. من و تو این و قبول داشتیم چون باید یه بهونه پیدا می کردیم برای دلتنگی های دوری از هم...هنوزم وقتی وارد مشهد میشم دلم شروع میکنه به تاپ تاپ کردن.. بازم بغض همیشگی بدون اینکه بشکنه ولی اینبار نمی خوام بیام زیارت گنبد طلا... می خوام بیام فقط برای... بسه دیگه دلم به نوشتن نمیره اگه خواستی بدونی چی نوشتم فقط یه بار چشات و ببند مثل همیشه از اولین حرف شروع کن....





:: بازدید از این مطلب : 422
|
امتیاز مطلب : 58
|
تعداد امتیازدهندگان : 18
|
مجموع امتیاز : 18
تاریخ انتشار : 9 فروردين 1389 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: